Facebook

De laatste tijd kijk ik alleen nog maar films die vanaf 2012 zijn gemaakt. Alle films van voor die tijd werken erg op mijn zenuwen. Hoe dat komt? 

Tegenwoordig gaat alles zoveel sneller. We hebben overal internet en kunnen alles vliegensvlug opzoeken. Het irriteert me als ze in een film een telefoon met een lijn gebruiken omdat dat tegenwoordig niet meer nodig is. Ook als Bing als zoekmachine wordt gebruikt, pfftt. 

Er zijn maar weinig films en series die echt gebruik maken van de grote merken. The Big Bang Theory is daar het beste voorbeeld van. Zij hebben het als een van de weinige films en series vaak over Facebook en Twitter. 

Ik snap gewoon niet hoe ze een film kunnen maken die in deze tijd afspeelt zonder gebruik te maken van de dingen die we in deze tijd hebben. Natuurlijk is de film een stuk minder boeiend als je je crush binnen vijf seconden op Facebook hebt gevonden maar zo gaat het nu eenmaal wel in deze wereld. 

En om als filmproducent nou te blijven hangen in de jaren 2000, dat gaat me wat te ver. Ze moeten juist gebruik maken van de snelheid van tegenwoordig. Hoe complex kun je een verhaal maken als je niet de hele tijd een kwartier hoeft te besteden aan hoe ze elkaar hebben leren kennen?! We hoeven dat niet alleen te gebruiken in science fiction-films, maar in elke film kunnen we dit gebruiken. Hoe gemakkelijk is het voor een huurmoordenaar om het leven van zijn slachtoffer te leren kennen via Facebook? Of een private detective, die hoeft niet de hele dag in de bosjes te hangen maar kan gewoon lekker op de bank achter zijn laptopje kruipen voor om alle informatie te vinden. Wie wil dat nou niet? 

Dus filmmakers: neem mijn advies aan en zorg ervoor dat we geen tenenkrommende programma's zoals Bing hoeven te zien op ons televisie scherm! Een beetje social media in een film gooien kan geen kwaad. Probeer het eens!